شاید کم‌تنوع‌ترین شورای شهر در کشور – همه زنان جوان با ایدئولوژی یکسان – باید کمی بیشتر منتظر بمانند تا تمام پارکینگ‌های سطحی جدید با حداقل 15 غرفه با کانال‌های برق یا خطوط شارژ وسایل نقلیه الکتریکی آماده شوند. ایستگاه.
اول از همه، من باید اتصالات جاده مسابقه را جستجو می کردم، حتی اگر مطمئن بودم که ربطی به سرعتی که یک ماشین الکتریکی می تواند با آن شتاب بگیرد، ندارد. اتصال مسیر به سادگی یک مجرای محصور است که یک مسیر فیزیکی برای سیم کشی فراهم می کند. روشن است.
دوم، به نظر می رسد دختران همان ایده مضحک و اثبات نشده ای را دارند که ماشین های الکتریکی زمین را از رد پای انسان نجات می دهند. آنها این کار را نخواهند کرد و اکثر مردم حتی نمی توانند آنها را بپردازند. مردمی که می‌توانند آنها را بخرند، اغلب در خانه‌ها زندگی می‌کنند، نه در ساختمان‌های آپارتمانی با جعبه لگو که هر اینچ مربع از سنت پل را می‌خورند و ساکنان آن اغلب نمی‌توانند ماشین الکتریکی یا خانه بخرند.
بله، اما شورای شهر ما می تواند استدلال کند که “تولیدکنندگان به زودی خودروهای برقی ارزان قیمت جدیدی را برای پاسخگویی به تقاضای رو به رشد تولید خواهند کرد و زمانی که آنها این کار را انجام دهند، ما آماده خواهیم بود.”
تقاضای رو به رشد چیست؟ تولید کنندگان می خواهند از شر این مزخرفات نادرست خلاص شوند. تولیدکنندگان پیراهن های خود را در این خودروهای الکتریکی گم می کنند. آنها به جای تلاش برای ارزان تر شدن، تولید را کاهش می دهند.
اگر مصرف‌کنندگان خودروهای برقی می‌خواهند، قدرت بیشتری می‌خواهند، یک جناس اجتناب‌ناپذیر، با توجه به فشار غیرقابل تصوری که بر شبکه برق در حال حاضر ضعیف وارد می‌شود، در صورتی که کشور همه‌جانبه خودروهای برقی را خریداری کند. ما خوش شانس خواهیم بود که یک توستر کار کند، نور و گرمای بسیار کمتری داشته باشیم.
اما پارکینگ های ما آماده خواهد شد. که ما را به تاخیر انداختن این مأموریت سوق می دهد. آیا واقعاً می خواهید سیم کشی مسی بیشتری در خیابان ها قرار دهید؟ دزدان وحشی ما نیازی به عرضه مس جدید ندارند. آنها در حال حاضر با چراغ‌های خیابانی جشن می‌گیرند و بسیاری را با پنل‌های دسترسی فنری و زباله‌های بلوار از داخل باقی می‌گذارند که نباید دزدیده شوند.
فرماندار تیم والتز و شهردار ملوین کارتر روز گذشته در پارک منطقه‌ای کومو ملاقات کردند و با ناراحتی به چراغ‌های مرده خیابان‌ها خیره شدند و ظاهراً برای ترویج یک پیشنهاد قانونی جدید که هر کسی که مس می‌فروشد باید مجوز دولتی داشته باشد، ملاقات کردند. در یک حیاط قراضه، واقعاً هیچ راهی برای تشخیص اینکه سیم از کجا آمده یا دزدیده شده است وجود ندارد.
یک گواهینامه ممکن است کمک کند، اما این شامل یک ماشین پر از دزدهای وحشی می شود که چراغ خیابانی را که هنوز خراب نشده است ببیند و بگوید: «بچه ها نگاه کنید، بهتر است آن را نشکنیم. ما مجوز نداریم.»
همانطور که ما توسط سه تک شاخ DFL اداره می‌شویم، تعجب می‌کنم که این قانون، تولیدکنندگان چراغ‌های خیابانی را برای کارهای طراحی ابتدایی که اجازه سرقت سیم را نمی‌دادند، مسئول نمی‌داند.
چیزی بهتر کار می کند. بسیاری از خیابان ها به طرز وحشتناکی تاریک هستند، بسیاری از پیاده روها در سایه هستند. سرقت سیم چراغ های خیابانی سال گذشته 1.2 میلیون دلار برای ما هزینه داشت و تعداد آنها در حال افزایش است.
در همین حال، چراغ‌های خیابانی فعال 24 ساعته، حتی در آفتاب‌ترین روزها روشن می‌مانند. حدس می‌زنم اگر بخواهید آن را زنده بیرون بیاورید ممکن است دچار برق گرفتگی شوید.
شورا باید اختیارات خود را در مورد ایستگاه‌های شارژ بررسی کند، قبل از اینکه تمام سیم‌ها از بین بروند. همچنین ممکن است منتظر بمانیم تا ببینیم آیا تقاضا واقعا تحقق می یابد یا خیر.
جو سوچری را می توان در jsoucheray@pioneerpress.com در دسترس قرار داد. پادکست “منطق گاراژ” ساچر را می توان در garagelogic.com شنید.