استیو آلبینی، تهیه‌کننده افسانه‌ای نیروانا، پیکسی و پیشگام راک آلترناتیو، در ۶۱ سالگی درگذشت – شهرهای دوقلو.

توسط ماریا شرمن (نویسنده موسیقی AP)

استیو آلبینی، پیشگام آلترناتیو راک و تهیه‌کننده افسانه‌ای که با همکاری خود با نیروانا، پیکسی‌ها، پی جی هاروی و دیگران، منظره موسیقی را شکل داد، درگذشت. او 61 سال داشت.

برایان فاکس، مهندس استودیوی آلبینی، الکتریکال صوتی، چهارشنبه گفت که آلبینی سه شنبه شب بر اثر حمله قلبی درگذشت.

آلبینی علاوه بر کار بر روی آلبوم‌های راک متقدم مانند «In Utero» نیروانا، «Surfer Rosa» موفقیت‌آمیز Pixies و «Rid of Me» از پی جی هاروی، رهبری گروه‌های زیرزمینی Big Black و Shellac را بر عهده داشت.

او اصطلاح “تهیه کننده” را رد کرد، از دریافت حق امتیاز از آلبوم هایی که روی آنها کار می کرد خودداری کرد و درخواست کرد که توسط استیو آلبینی، برچسب افسانه ای آلبوم هایی که روی آنها کار می کرد، به Recorded نسبت داده شود.

در زمان مرگ او، گروه Albini Shellac در حال آماده شدن برای تور اولین آلبوم جدید خود در یک دهه به نام To All Trains بودند که هفته آینده منتشر خواهد شد.

دیگر هنرمندانی که موسیقی آنها توسط آلبینی تولید شده است عبارتند از اپوس فولکلور مستقل Joanna Newsom Ys و آثاری مانند Breeders، Jesus Lizard، Hum، Superchunk، Low و Mogwai.

آلبینی در کالیفرنیا به دنیا آمد، در مونتانا بزرگ شد و در شیکاگو در حین تحصیل روزنامه نگاری در دانشگاه نورث وسترن عاشق موسیقی پانک DIY شد.

او در نوجوانی در گروه‌های پانک می نواخت و برای مجله مستقل رویایی Forced Exposure در کالج موسیقی نوشت. او پس از تحصیل در نورث وسترن در اوایل دهه 80، گروه پر سر و صدای پست پانک بیگ بلک را تأسیس کرد که به خاطر ریف های تند، اشعار خشونت آمیز و تابو، و یک درام ماشین به جای یک درامر زنده معروف بود. در آن زمان، این یک نوآوری بحث برانگیز از سوی مردی بود که شغلش با انتخاب های مخاطره آمیز تعریف می شد. معروف‌ترین آهنگ گروه، زشت، انفجاری و شش دقیقه‌ای «نفت سفید» از آلبوم مورد علاقه‌شان، 1986 Atomizer، گواه کاملی است – و نه برای افراد ضعیف.

سپس آهنگ کوتاه مدت Rapeman آمد، یکی از دو گروه Albini که با عناوین توهین آمیز و عناوین آهنگ مبتذل افتتاح شد. در اوایل دهه 90، او Shellac را تشکیل داد، یک گروه نویز-راک خشن و تحریف شده – تکاملی از Big Black، اما همچنان با صدای تند گیتار و آوازهای تهاجمی متمایز است.

در سال 1997، آلبینی استودیوی معروف Electrical Audio خود را در شیکاگو افتتاح کرد.

آلبینی سال گذشته در گفت‌وگو با گاردین گفت: “ضبط بخشی است که برای من مهم است – این که من در حال ساخت سندی هستم که بخشی از فرهنگ ما، کار زندگی نوازندگانی که مرا استخدام می‌کنند، ثبت می‌کند.” آلبوم های معروف و محبوبی که او ضبط کرد. “من این بخش را بسیار جدی می گیرم. من می خواهم که موسیقی از همه ما بیشتر باشد.”

آلبینی یک چهره بعید در صحنه راک مستقل بود، که به خاطر نوشتن رویایی، بی احترامی سازش ناپذیر، حس شوخ طبعی تند و انتقاد از شیوه های استثمارگرانه در صنعت موسیقی شناخته شده بود – همانطور که در مقاله برجسته او در سال 1993 “مشکل موسیقی” توضیح داده شد. به عنوان استعدادهای او

بعدها در زندگی او به یک بازیکن مشهور پوکر تبدیل شد و عذرخواهی به خاطر بی احتیاطی های گذشته اش

“اوه، از دست دادن وحشتناک یک افسانه. عشق به خانواده و همکاران بی شمارشدر X. “خداحافظ استیو آلبینی.”

نویسنده مایکل آزراد، که فصلی از سیاه بزرگ را در داستان کامل خود گروه ما می‌تواند زندگی شما باشد: صحنه‌هایی از ایندی زیرزمینی آمریکا، 1981 تا 1991، گنجانده است. ارسال شده در X. آذرراد نوشت: نمی دانم در مورد مرگ استیو آلبینی چه بگویم. او ذهن درخشانی داشت، هنرمند بزرگی بود و شگفت‌انگیزترین و الهام‌بخش‌ترین تحولات شخصی را پشت سر گذاشت. من نمی توانم باور کنم که او رفته است.

از آلبینی، همسرش، هدر وین، کارگردان، به یادگار مانده است.