هیچ هوش مصنوعی بدون گنجینه عظیم دانش بشری وجود ندارد.
برنامه‌های کاربردی مولد هوش مصنوعی امروزی بر اساس چنین اطلاعاتی ساخته شده‌اند که از اینترنت و پایگاه‌های اطلاعاتی مختلف جمع‌آوری شده‌اند، که در مجموع، حداقل بر اساس یک تخمین، حدود 300 میلیارد کلمه است.
این مقدار زیادی دارایی فکری است، که بیشتر آن توسط نسل‌های نویسندگان حرفه‌ای ایجاد شده، توسط ویراستاران اصلاح و صیقل داده شده و توسط ناشران در روزنامه‌ها، مجلات، کتاب‌ها و موارد دیگر به دنیا ارسال شده است.
تعیین قیمت دقیق برای چیزی مانند این، یا حتی اندازه گیری ارزش کلی چنین کتابخانه باورنکردنی دشوار است.
قطعاً نباید رایگان باشد.
اما این فرضی است که OpenAI زمانی که ادعا می‌کند استفاده از همه این داده‌ها، که بسیاری از آنها اعتراف می‌کند مشمول کپی‌رایت‌های مختلف بوده، «استفاده منصفانه» است و نیازی به پرداخت غرامت به سازندگان و صاحبان اصلی این دانش و دانش ندارد، ایجاد می‌کند. اطلاعات .
اگر به یک کتابفروشی بروید و نه فقط چند کتاب، بلکه همه کتاب‌ها را دزدیدید، این یک جرم است، درست است؟
به همین دلیل است که روزنامه ها، از جمله این روزنامه، و همچنین نویسندگان و تعدادی از ناشران دیجیتال، شکایت هایی را در تلاش برای وادار کردن OpenAI به پرداخت هزینه استفاده از آثارشان تنظیم کرده اند.
مردم عادی اجازه ندارند از یک کتاب پرفروش اخیر کپی کنند و آن را با جلد متفاوتی به فروش برسانند، همچنین یک استودیو نمی تواند سریال رقیب را فقط به دلیل آنلاین بودن و کپی کردن آن پخش کند. ممکن است در صورت اجازه مالک بتوانند مجوز این مطالب را صادر کنند و مطمئناً می توانند نسخه هایی را خریداری کنند، اما حتی خرید یک نسخه نیز به خریدار حق تکثیر و توزیع چنین آثاری را نمی دهد.
مشکل اساسی مالکیت در اینجا مطرح است.
برای چندین دهه، روزنامه ها نهادهای مستقلی بودند. آنها آگهی های ترحیم مشاهیر محلی، وقایع جنایات مرتکب شده، و نظاره گر دعوا بر سر کارهای عمومی بودند. در اکثر شهرهای ایالات متحده، روز به روز، آنها ذخیره گسترده ای از دانش را جمع آوری کرده اند.
دزدی این روزنامه نگاری برای ایجاد محصولات جدید که به وضوح طراحی شده اند تا ناشران اخبار را جابجا کنند، اقتصاد اخبار را بیشتر تضعیف می کند، در زمانی که گزارش عادلانه و متعادل و مجموعه ای از حقایق مشترک مهمتر از همیشه است.
تضعیف ناشران اخبار برای دموکراسی نیز تأثیر منفی دارد، زیرا نه تنها درآمد ناشران را کاهش می دهد، بلکه با نسبت دادن اطلاعات نادرست به نشریات معتبر، به اعتبار ناشران نیز لطمه می زند.
“توهمات” هوش مصنوعی زمانی رخ می دهد که یک برنامه هوش مصنوعی در پاسخ به سوال کاربر اطلاعات نادرستی ارائه دهد.
ظهور هوش مصنوعی ممکن است اجتناب ناپذیر باشد، اما این بدان معنا نیست که سازندگان محتوا نباید انتظار داشته باشند که به اندازه کافی غرامت دریافت کنند.
OpenAI و مایکروسافت حامی اصلی آن به مهندسان خود برای نوشتن کد پول می دهند و مطمئناً ارزش آن کد را تشخیص می دهند. در واقع، ارزیابی اخیر OpenAI 90 میلیارد دلار بود.
البته، تمام دانش و اطلاعات مورد نیاز برای یادگیری برنامه های کاربردی آنها – گویی برای توسعه کد – ارزش دارد.
این ارزش باید به رسمیت شناخته شود و این شرکت ها باید پاسخگو باشند.